- począć się
- сов. книжн.1) нача́ть(ся)2) зача́ться, зароди́тьсяSyn:zacząć się 1)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
począć się
Смотреть что такое "począć się" в других словарях:
począć się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poczynać się {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poczynać się – począć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} w stylu książkowym: zaczynać się, rozpoczynać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieje miasta poczynają się w starożytności. Ludzie poczęli się upominać o swoje prawa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
począć — dk Xc, pocznę, poczniesz, pocznij, począł, poczęła, poczęli, poczęty poczynać ndk I, począćam, począćasz, począćają, począćaj, począćał, począćany 1. książk. «zacząć, rozpocząć» Począł padać deszcz. Począł zbierać się do wyjścia. Ogień, wiatr… … Słownik języka polskiego
poczęcie — ↨ poczęcie się n I rzecz. od począć (się) … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
poczynać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poczynaćam, poczynaća, poczynaćają, poczynaćany {{/stl 8}}– począć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Va, poczynaćcznę, poczynaćcznie, poczynaćcznij, poczynaćczął, poczynaćczęli, poczynaćczęty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… … Słownik języka polskiego
drapać — ndk IX, drapaćpię, drapaćpiesz, drap, drapaćał, drapaćany drapnąć dk Va, drapaćnę, drapaćniesz, drapaćnij, drapaćnął, drapaćnęła, drapaćnęli, drapaćnięty, drapaćnąwszy 1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami,… … Słownik języka polskiego
dziecko — n II, N. dzieckokiem; lm MDB. dzieci, N. dziećmi 1. «człowiek od urodzenia do wieku młodzieńczego; każdy, niezależnie od wieku potomek w stosunku do rodziców; syn, córka» Rodzone, dorosłe, nieletnie dziecko. Rozkapryszone, rozpuszczone,… … Słownik języka polskiego
